Mister Robot aan het woord (speciaal voor IFS-liefhebbers)
Hallo! Ik ben een deel van Klaas. Lang geleden heb ik mezelf deels losgemaakt van Klaas zelf, omdat ik soms wat onrustig werd van zijn vrije geest en levenshouding. Hij vindt dat ‘zijn’ net zo belangrijk is (of misschien wel belangrijker?) dan ‘doen’. Ik noem mezelf ook niet Klaas, want dat schept alleen maar verwarring. Ik heb mezelf een andere naam gegeven: Mister Robot.
Over ‘zijn’ en ‘doen’… Daarin kan ik Klaas niet altijd volgen. Ik wil aanpakken, doorgaan, klusjes doen die Klaas makkelijk laat liggen, als ik af en toe niet bij hem aan de bel trek. Zoals factureren en andere administratieve taken. Klaas heeft hier niet zoveel mee, mij kun je er ’s nachts voor wakker maken.
Ik vind het daarom fijn dat we een afspraak hebben gemaakt: ik doe de administratie en vestig af en toe wat aandacht op zijn praktijk ‘Sessies aan Zee’ en Klaas mag zich bezighouden met cliënten en deelnemers van z’n workshops. Die verdeling werkt goed. Never change a winning team.
Ik zal wat bekennen: de afgelopen weken heb ik me behoorlijk moeten inhouden. Klaas heeft tig weken vakantie gehouden. Oké, eerlijk is eerlijk: het was niet alleen vakantie. Twee weekjes IJsland, een paar dagen uitwaaien op Schiermonnikoog en daarna moest hij tijd besteden aan het voorbereiden op een ingreep, het ondergaan van de ingreep zelf en het herstel na de ingreep. Iets met het hart of zo; daar wil ik verder liever niets van weten.
Dat dit allemaal belangrijk was, snapte ik wel. Maar ondertussen moest ik op m’n handen zitten. Nou, dat valt niet mee voor Mr. Robot. Niets doen is hard werken. Vakantie in IJsland, dat was eerlijk gezegd geweldig (zal ik nooit aan Klaas opbiechten), maar wachten terwijl ik niet wist hoe lang, dat is een ander verhaal.
Maar nu, begin september 2024, is het gelukkig zover. Ik, Mister Robot, mag weer los. Klaas heeft het zelf gezegd, al wil ik van hem die toezegging wel op een briefje, want de laatste restjes van de narcose sluimerden nog een beetje in z’n lijf en brein, waardoor hij soms nog wat vergeetachtig oogde. Gelukkig zijn de restjes nu zo goed als verdwenen en samen kunnen we er weer tegenaan. Ik heb er zin in en Klaas volgens mij ook.