Oude woede: nieuwe, gezonde kansen
Alsof het in de lucht hing als donderwolken. Vorige week speelde ‘woede’ een rol in diverse sessies hier in Zurich aan de Waddenzee. Het uiten van woede is voor de ene persoon makkelijker dan voor de ander. Wie dit niet goed kan, pot het op, soms jaren achtereen. Een ander stopt het zo ver weg dat hij of zij zichzelf ervan heeft overtuigd dat het er niet is.
Zoals de man die altijd de vriendelijkheid zelve lijkt te zijn en zegt nooit kwaad te worden. Totdat hij na een aantal sessies erachter kwam dat hij, al zolang hij het zich kan herinneren, zijn boosheid ontkent omdat hij bang is voor zijn eigen woede. Bang dat zijn woede het van hem overneemt en de gevolgen desastreus zullen zijn. Nooit kwaad worden dus maar aardig blijven. Kwaadaardig als het ware, maar dan anders.
En dan is het zo mooi dat we via subtiel lichaamswerk veilig met de woede kunnen werken. Een eerste stapje. Zonder dat hij terug hoeft te gaan naar zijn, ongetwijfeld pijnlijke, verhalen van vroeger die eraan ten grondslag liggen. De gestolde energie van de oude woede komt gecontroleerd vrij uit het lichaam en maakt ruimte voor levensenergie en zelfvertrouwen.